Firmy nie płacą pensji na czas, można jednak je przyspieszyć.
KategoriaPraca

Firmy nie płacą pensji na czas, można jednak je przyspieszyć.

27 kwietnia, 2023 0 przez Redaktor
  • 49 proc. polskich pracowników deklaruje otrzymywanie pensji po terminie. Zjawisko może się nasilać wraz z problemami gospodarczymi i pogorszeniem płynności wielu firm.
  • Na rynku są narzędzia finansowe, które pozwalają przyspieszać otrzymywanie wynagrodzenia, szczególnie w przypadku jednoosobowych działalności gospodarczych.
  • Zarządzający firmami MSP są świadomi, że opóźnienia w przelewach wynagrodzenia znacząco podnosi ryzyko utraty pracowników, dlatego we wnioskach o finansowanie często podają cele płacowe.

Wg raportu ADP* opóźnienia w przelewach wynagrodzeń deklaruje 49 proc. polskich pracowników. To najczęstszy problem, o jakim mówili badani. Co 10 pytany przyznawał też, że nie chodzi o pojedyncze przypadki i zjawisko wielokrotnie się powtarza. Problemy z opóźnieniami w wypłacaniu wynagrodzeń potwierdza też aż 26 proc. specjalistów zajmujących się płacami w firmach (ADP). Poślizgi w wypłatach występują najczęściej w branży medialnej – wobec aż 3/4 pracowników, a także u zatrudnionych w nieruchomościach – 65%. Opóźnienia w wypłatach dotykają w szczególności zawodów wolnych, w których preferowaną i bardzo często stosowaną formą współpracy jest umowa cywilnoprawna lub rozliczenie na podstawie faktur pomiędzy dwoma podmiotami – B2B.

Czekanie na przelew można skrócić

Jest przynajmniej kilka sposobów przyspieszania przelewu wynagrodzenia. Poza negocjacjami z płatnikiem i namawianiem go do szybszego przelewu w grę wchodzą specjalne narzędzia polegające na włączeniu w rozliczenia dodatkowego podmiotu.

Jednym ze sposobów jest EWA (z ang. Earned Wage Access), czyli szybki dostęp do zarobionych już środków. To usługa fintech, która pozwala użytkownikom otrzymywać część swojego wynagrodzenia szybciej, niż dotrze przelew od pracodawcy. Nie jest to zaliczka ani pożyczka. Dostęp do zarobionych pieniędzy może być określany jako wynagrodzenie natychmiastowe, dochód zarobkowy lub wynagrodzenie na żądanie.

Osobom wynagradzanym w oparciu o wystawioną fakturę może pomóc także mikrofaktoring.

– 97% firm w Polsce to mikroprzedsiębiorstwa zatrudniające do 9 osób. Zarejestrowana jednoosobowa działalność gospodarcza (JDG) jest najczęściej występującą formą organizacyjną mikro firm. To właśnie prowadzący taką działalność mają najsłabszą pozycję w biznesie. Ich faktury są płacone po 2 – 3 tygodniach, a czasem po kilku miesiącach. Widzimy wzrost zainteresowania takich mikrofirm finansowaniem ich faktur. Obsługujemy wysoko wykwalifikowanych specjalistów zatrudnionych na kontraktach B2B jak i sportowców otrzymujących wynagrodzenia z klubów sportowych z odroczoną płatnością. Proces wnioskowania i decyzji opierający się na zautomatyzowanych algorytmach analitycznych odbywa się on-line i trwa zazwyczaj kilka godzin – mówi Marek Sikorski z Finea, firmy mikrofaktoringowej.

Właściciele firm obawiają się, że opóźnienia w płatnościach wymiotą im pracowników

Przedstawiciel firmy faktoringowej obserwuje to zjawisko także z innej strony – przedsiębiorców i zarządzających firmami z kategorii MSP, którzy mają problem z utrzymaniem płynności. Brak wystarczająco szybkiego obiegu gotówki, który od lat jest w Polsce problemem, a teraz się nasila, stawia ich przed trudnymi wyborami jakie zobowiązania regulować najpierw. Zazwyczaj pierwszeństwo ma ZUS czy US, ale płace zatrudnionych są wysoko na tej liście.

– Bardzo często zgłaszający się do nas po finansowanie przedsiębiorcy potrzebę pilnego otrzymania gotówki motywują koniecznością uregulowania wynagrodzeń ich pracowników. Zależy im na tym nie tylko ze względu na chęć utrzymywania dobrej atmosfery w firmie i wysokiej motywacji do sumiennej pracy. Bardzo istotne jest także ryzyko odejść zatrudnionych, zbyt długo czekających na przelewy. Niskie bezrobocie i tzw. rynek pracownika dają duże możliwości zmiany profesji. Osoba, która nie otrzymuje wynagrodzenia na czas może po prostu poszukać innego miejsca, a czasem nawet odejść z dnia na dzień, jeśli współpracuje na zasadach B2B. Takie obawy wyrażają wnioskujący o finansowanie faktoringowe przedsiębiorcy. Prowizja za udzielenie takiego finansowania jest warta poniesienia, żeby zmniejszyć ryzyko migracji pracowników. W tym przypadku mowa jest już nie o mikrofaktoringu, a o przyspieszaniu przelewów z faktur, jakie wystawia przedsiębiorstwo. To najbardziej powszechny faktoring klasyczny – mówi Mateusz Skowronek z eFaktor.

Przeciętne wynagrodzenie brutto w sektorze przedsiębiorstw w styczniu 2023 r. wyniosło 6883,96 zł, co oznacza wzrost o 13,5 proc. rok do roku (rdr)- wg Głównego Urzędu Statystycznego. Z danych Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEiDG) wynika, że w zeszłym roku zarejestrowano przeszło 463 tys. jednoosobowych działalności gospodarczych (JDG), ponad 193 tys. zamknięto, a ponad 347 tys. zawieszono.

*„People at Work 2022: A Global Workforce View”

Zdrowie w Polsce

Sektor prywatnych usług medycznych jest kluczowy dla funkcjonowania całego systemu ochrony zdrowia w Polsce. To właśnie on przeciera szlaki dla nowoczesnych rozwiązań technologicznych, wyznacza standardy w jakości obsługi pacjentów i nadaje kierunek rozwoju branży.

Dane statystyczne pokazują, że służba zdrowia podnosi się z kryzysu wywołanego pandemią. Według Statisty w 2021 roku rynek prywatnych usług medycznych w Polsce był wart prawie 61 miliardów złotych. Oznacza to wzrost o ponad 10% w stosunku do ubiegłego roku, kiedy to w wyniku Covid-19 wartość rynku odnotowała spadek.

Polacy chętnie korzystają z nierefundowanej opieki medycznej. Wydatki prywatne stanowią ponad ⅓ wszystkich wydatków na ochronę zdrowia (budżet NFZ na 2021 rok wyniósł 103 mld PLN). Sektor prywatny stanowi istotną część polskiej służby zdrowia i jest kluczowy dla efektywnego działania całego systemu.

Rynek medyczny w Polsce jest wciąż nieskonsolidowany. Zazwyczaj silne oraz uznane centra medyczne posiadają tylko jedną lokalizację, nie korzystając tym samym z efektu skali działalności operacyjnej. Powoduje to także często u pacjentów konieczność dalekich podróży, jeśli chcą otrzymać najlepsze usługi. Co ciekawe, wyjątkiem od tej reguły jest choćby kardiologia, która na przestrzeni ostatnich lat została skonsolidowana przez jednego lokalnego gracza przy wsparciu funduszu private equity. Pokazuje to, że rynek medyczny w Polsce jest już gotowy na dalszą konsolidację w innych obszarach, takich jak na przykład ortopedia, okulistyka czy chirurgia.

W ostatnich latach coraz popularniejsza staje się zatem specjalizacja mniejszych jednostek w podstawowych usługach oraz “podłączenie się” pod większe jednostki, które w razie potrzeby świadczą pełen zakres specjalistycznych usług. Im mocniej ten trend się rozwija, tym więcej zyskują na tym większe jednostki – czyli te, które mogą skupić się na dalszych inwestycjach w infrastrukturę i sprzęt. Stwarza to potencjał do współpracy z prywatnymi inwestorami, choćby w roli dostawców sprzętu czy partnerów w zarządzaniu całymi oddziałami.

Telemedycyna z jednej strony jest wyzwaniem dla branży medycznej, ponieważ wymaga inwestycji w nowoczesne oprogramowanie i narzędzia, zmiany organizacji pracy, szkoleń pracowników itd. Z drugiej strony stanowi ogromną szansę na zwiększenie dostępności usług medycznych, zmniejszenie kosztów obsługi pacjenta i przyciągnięcie nowej grupy docelowej — cyfrowych pacjentów. 

Teleporady w polskim wydaniu przypominają obecnie bardziej próbę skopiowania tradycyjnej wizyty w gabinecie lekarskim, niż faktyczny przełom w cyfryzacji służby zdrowia. Niemniej już w takiej formie cieszą się one dużym zainteresowaniem ze strony pacjentów. W 2021 roku 62% Polaków, zamiast udać się do przychodni wybrało konsultację lekarską przez telefon. 

Docelowo telemedycyna (Digital Health) powinna oferować nowe formy opieki medycznej będące efektem synergii medycyny, technologii i telekomunikacji. Mowa nie tylko o telekonsultacjach lekarskich, ale również zdalnym monitoringu zdrowia, diagnostyce, rehabilitacji, a nawet zabiegach chirurgicznych. Technologie wspierające rozwój telemedycyny to m.in.:

  • Oprogramowanie specjalistyczne usprawniające komunikację na linii pacjent — lekarz,  prowadzące rejestr konsultacji,  systemy wspomagające diagnostykę radiologiczną i obrazową, analizujące dane historyczne i ułatwiające stawianie diagnozy, systemy do przetwarzania i wymiany informacji pomiędzy oddziałami i placówkami partnerskim, rejestry EDM i wiele innych. 
  • Aplikacje dla pacjentów jak portale internetowe z indywidualnymi kontami pacjentów umożliwiające umawianie wizyt, przedłużanie recept, planowanie badań, zarządzanie kalendarzem szczepień itp., aplikacje monitorujące stan zdrowia osób przewlekle chorych (np. cukrzyków), służące do przechowywania dokumentacji medycznej, wyboru ubezpieczenia medycznego, czy zakupu leków i realizacji recept itp.
  • Urządzenia typu Smart Health - zarówno profesjonalne rejestratory medyczne (jak holtery EKG czy zdalne KTG), które pozwalają zmniejszyć ilość hospitalizacji, jak i prostsza elektronika monitorująca stan zdrowia o charakterze profilaktycznym i mająca na celu zwiększenie zaangażowania pacjentów.

Rynek telemedycyny ma ogromny potencjał. Aby go w pełni wykorzystać, niezbędne jest wdrożenie nowych technologii oraz zadbanie o ich integrację z użytkownikami (pacjentami i lekarzami). Wymaga to od firm spojrzenia na pacjenta w sposób holistyczny i zmapowania jego całej podróży przez system ochrony zdrowia, począwszy od momentu, w którym zaczyna poszukiwać informacji w Internecie, poprzez spotkanie z lekarzem i diagnostykę, aż po realizację recepty w aptece i konsultacje kontrolne. 

Ciekawostka tygodnia:

Work-life balance (bilans między pracą a życiem prywatnym) to koncepcja, która odnosi się do równoważenia czasu i wysiłku poświęconego pracy zawodowej z czasem przeznaczonym na życie osobiste, rodzinną i rekreację. To dążenie do harmonijnego pogodzenia wymagań związanych z pracą z potrzebami związanymi z życiem prywatnym. Osiągnięcie odpowiedniego work-life balance jest kluczowe dla zachowania zdrowia psychicznego, fizycznego i społecznego.

Elementy składające się na work-life balance obejmują:

  1. Praca zawodowa: Wymagań związanych z pracą, takich jak czas przebywania w miejscu pracy, obowiązki zawodowe i poziom zaangażowania w pracę.
  2. Życie prywatne: Obejmuje to czas spędzany z rodziną, przyjaciółmi, wypoczynek, hobby i inne czynności związane z życiem poza sferą zawodową.

Zachowanie równowagi między pracą a życiem prywatnym jest istotne dla utrzymania dobrej jakości życia. Osoby, które skupiają się wyłącznie na pracy, mogą doświadczać wypalenia zawodowego, problemów zdrowotnych i trudności w relacjach rodzinnych. Z drugiej strony, ignorowanie obowiązków zawodowych może prowadzić do problemów finansowych i zawodowych.

Istnieje wiele strategii i praktyk, które mogą pomóc w osiągnięciu lepszego work-life balance, takie jak ustalanie klarownych granic między pracą a życiem prywatnym, planowanie czasu wolnego, umiejętne zarządzanie czasem, delegowanie zadań oraz rozwijanie zdolności radzenia sobie ze stresem i presją zawodową. Równowaga ta może być zmienna i zależy od indywidualnych preferencji, celów życiowych oraz zmieniających się okoliczności zawodowych i osobistych.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *